Afgelopen week geraakte ik zelf niet in mijn blog. nu weer wel.
Ondertussen enkele pittige trainingen gelopen van allerlei slag.
Donderdag tussen de regenbuien door.
Inlopen, interval, rust,....
En dan spurtje op korte afstand.
Ik verschoot van mezelf dat ik dit nog altijd kan. Niemand te zien in geen van de ooghoeken.
't is vreemd; ik ben zelf geen spurter. Nooit geweest.
Maar als ik ingelopen ben dan kan ik kennelijk enorm heel hard versnellen om een gat dicht te lopen of te spurten.
Een eigenschap die me goed van pas komt bergop of af en toe voor de fun.
Tijdens het lopen, vrouwenpraat.
Zij wilt weten of wij nieuwe mannen zijn?
Koken en strijken en zo.
Ik beaam, mijn mannelijke medelopers ook.
"We moeten alleen nog één ding leren zeg ik."
Er over zagen zoals jullie dat kunnen.
De rest lacht. En omdat lachen meer moeite kost dan vertellen is dit het moment om te versnellen.
We maken weer een sterke indruk zie, ook al is het fake.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten