lopen is geen verslaving.
Voor mij toch niet.
Niet dat ik het niet graag doe, maar het heeft altijd een doel.
En laat dat bij mij nu net uitgedrukt zijn in kilogram, en een beetje in kilometers.
Nat gewogen ben ik gestart met een vette 90 kg bij 170 cm.
Dat is een BMI van 3 cijfers als het ware.
Maar daar zou verandering in komen.
Met de stille kracht van de volgehouden inspanning werden de kilo's afgeremd.
Ik had het me zo toch voorgesteld. Dacht ik niet dat de wijzerplaat van de weegschaal zich zou gedragen als een kilometerteller van mijn wagen op het moment dat ik op de rem duw?
Natuurlijk dacht ik dat.
Helaas het draaide anders uit.
Gewicht is wel wat weg en het restant is beter verdeeld over mijn lijf.
Maar spectaculair? Vergeet het.
85 is de absolute ondergrens.
Dus droom ik verder, elke week met gemiddeld 30 Km op de teller.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
gewoon volhouden ... zelfs een ondergrens kan je laten barsten!
Bedankt voor je reactie op mijn blog! En wat dat gewicht betreft: starten met lopen 6 jaar geleden is nu 12 kg lichter... Dus zoooo snel gaat het helaas niet, je wint wel heel wat spiergewicht bij en je wordt er echt wel slanker van. Dus nog eventjes geduld :-)
Een tof blog, en een schitterende titel. Lopen OF praten - zo was het bij mij ook vaak, en tijdens wedstrijden is dat nog net zo. Of neen, dan is het alleen lopen - geen denken aan praten. Met de start-to-runbegeleiding is het anders: daar wordt getaterd, maar vooral door de anderen. Ik luister liever. Zoals ik het ook fijn vind om je mijmeringen hier te lezen; ik kom hier zeker nog wel eens vaker 'rondhossen', om het met jouw woorden op ons blog te zeggen. Wat Natuurloop Lier betreft, je moet het zeker eens doen als je graag tegen de wind beukt (het lijkt wel of je aan zee bent). 't Is inderdaad vroeg vertrekken, maar van de namiddag blijft nog een heel eind over. Op ons blog vind je een link naar die natuurlopen. Succes! En misschien eens tot ziens.
Een reactie posten