dinsdag 12 december 2006

Doodrijder

Je loopt er niet vaak voorbij.
Een vergeten stukje baan tussen Wijnegem en Schilde.
Niet aangenaam om te lopen en voor de meesten ook niet
echt een verbindingsweg.
Halfweg kleurt de berm wit. Bloemen, foto's en handgeschreven velletjes.
Vorige week werd er hier 's nachts een jongen van twintig doodgereden.
De dader reed door.

Het ongeval zelf is een drama. Wie weet hoe het is gebeurd en waarom?
Feit is dat een jong leven abrupt werd afgebroken en dat doet altijd pijn.


Maar het vervolg van het verhaal is gruwel in de overtreffende trap.
Hij rijdt door.
Nee correctie, hij stopt even en rijdt dan door.

Wat doet een mens na een zwaar ongeval? Misschien sla je wel in paniek en rij je door. Ik kan daar inkomen. Angst is niet te vatten. Paniek nog minder.
Begrip voor een dader die later op zijn stappen terugkeert.

Maar dat gebeurt niet. De dader zwijgt.
De gruwel voorbij.
Kokhalsen.

De dader bekent niet. De dader blijft ontkennen. Weet van niets ! Dacht dat hij een dier geraakt had.
De vader weet volgens de kranten ook van niets. Helpt zijn zoon om de kapotte autoruit te verwijderen en af te voeren naar het containerpark. Stelt geen vragen bij de schade aan de auto.
Vader noch zoon kijken Tv, zien niks van de oproep tot getuigen.
Vader en zoon wonen op een andere planeet.
Aapjes met de handen voor de ogen, de oren en de mond.

Ondetussen weet het hele land dat politie op zoek is naar een Alfa met schade.
Er is een mens gedood.
De zoon blijft denken dat hij een dier raakte.

Politie en procureur zijn even slechte gelovers dan u en ik.
De man wordt aangehouden.

Dan komt een derde partij op de proppen. Advocaat !!
Advocaat verkondigt in de pers het verhaal van de zoon. Weet niks, heeft niet gemerkt dat hij een mens heeft geraakt. Vond het niet nodig om te stoppen en te kijken wat er juist gebeurd is. Wilde zelf de auto repareren.

Wat komt er nog na kokhalsen.

Dit gaat al lang niet meer over het zoeken naar een gepaste straf.
Dit gaat ook al lang niet meer over het recht op ouderliefde en over het recht op verdediging.

Dit is over de grens van de beschaving.

Hier zijn mensen aan het werk die het licht van de zon ontkennen.
Hoe ga je dan verder door het leven? Hoe overleef je dan later een cafébezoek? Stokkende gesprekken. De blikken die verschralen tot afkeur. Het fluim klaar achter de lippen.
Hoe hou je vrienden te vriend? De eigenwaarde hoog?

Niemand is schuldig voor hij veroordeeld wordt.
Hier kan de rechter niet snel genoeg beslissen.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik kom geregeld eens piepen op dit blog, en na zoveel dagen is er op dit stukje nog geen commentaar gekomen. Blijkbaar wordt iedereen er even stil van, en blijven we allemaal...'zonder woorden'...
Grtz!

talkonwalk zei

bedankt voor je reactie